Şermin Yaşar'ın, Sait Faik hikaye armağanına layık görülen eseri.
Öykü kitaplarını okumak benim için her zaman zor olmuştur. Bir öykü bittikten sonra yeni öyküye başlamak, yeni karakterleri tanımak hep çok zor gelir. Uzun bir romana bir kez başlayıp tanıdığım karakterleri sayfalarca okumak hep daha rahat hissettirir beni. Ancak bu eserde hiç zorlanmadım, öyküleri bir çırpıda keyifle okudum ve merakla bir diğerine geçtim.
Okurken yer yer gülümsediğim yer yer hüzün duydum. Bence mutlaka bir şans verilmeli.
