Duygularım birbirine girmiş vaziyette. Ne ağlayabiliyor, ne de gülebiliyorum. İçimde bir yerler bomboş. Bir organımı almışlar sanki onun eksikliğini çekiyorum. Bakışlarım çok donuk. Yorgun, bitkin.. Gözlerim açık duramıyor, kapatsam anılar zinciri kuşatıyor her bir yanımı. İçimde bir şeyler var, hem bağırıp çağırasım, hem de sonsuza dek susasım var. Özlüyorum. Neyi ve kimi özlediğimi bilmeden özlüyorum. Bazen sesler duyuyorum, paranoyaklığım şu son zamanlarda arttı iyice. En ufak şeyde korkuyorum. Göz kapaklarımda bir ağırlık var. Berbat bir ağırlık. İçim daralıyor. Dar geliyor bu şehir. Kalamam buralarda. Gitmem lazım. Gitmem lazım..
~rhea