Kalabalık beni sahiden sıktı. Ben ikide birde bizde, yaşam bütün boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, yaşam de tüminin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret… İnsanlardan nefret edilmez bile… Sadece bir yalnızlık değil. Öyle bir oluyor ki, hafifmdan küçük hareket, en bir ses bir istemiyorum. Ama yakın sonra bir arada bir aramamda bana yakın birilerini. Bütün bu beynimde geçenleri teker, uzun uzun anlatacak birini. O zaman bir halı nasıl tasviredemezsiniz. Kış gününden alınmış bir kedi gibi seçenekler zavallı.
·
240 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.