Kitabı okumadan önce sürekli olarak duyduğum ve merak ettiğim kişiye : Selim Işık... Selim insanlar onu sevsin ona değer versin diye çok çabaladı . Kendinden çok insanları düşündü. İnsanları sevdi, hayatını insanlara adadı. O anormal olmayı hiçbir zaman istemedi .Tek istediği " normal " olup insanların onu aralarına kabul etmesiydi. Hayatı boyunca bunun için çabalamasına rağmen insanlar bunu bile ona çok gördüler . Peki Selim'in böyle bir muamele görmesinin nedeni neydi : Selim kendini hiçbir zaman yeterli görmedi , herkes ondan daha iyiydi onun gözünde ; daha başarılıydı , daha güçlüydü , daha zekiydi... Olur olmadık her insanın hayatına karışmasına izin verdi neden izin vermeseydi ki zaten onun hiçbir şey bildiği yoktu her şeyi " onlar " biliyordu.Kendini hiç sevmedi. Bunların yanında Selim çok hassas ve takıntılı bir insandı sizin ona yapacağınız alaycı bir gülümseme yüzünden sabahlara kadar yatakta dönüp durabilirdi. Siz ondan ayrıldıktan sonra muhtemelen onun hakkında kötü konuştuğunuzu ve ondan sıkıldığınızı düşünürdü. Arkadaşı olsanız sizi diğer arkadaşlarıyla tanıştırmazdı çünkü eğer diğer arkadaşlarıyla tanışacak olursanız Selim'in aşağılık tarafını görebilirdiniz. Ben Selim'i anlamak için çabaladım ve açıkçası benim de Selim gibi hissettiğim anlar çok oldu. Hatta küçüklüğümüzde yaşadıklarımızda birbirine çok benziyor. Selim ' de en çok gözüme çarpan şey onun kendini hiçbir zaman sevmemiş olması. Ve bizim tanıdığımız Selim olmasında kendini sevmemesine rağmen yalnız kalmak mecburiyetinde olmasının çok büyük bir etkisi olduğunu düşünüyorum . Hayata tutunmak için pek çok dalı denedi ama olmadı işte bu kadar hassas olması ve yaşadığı onca kötü tecrübe onun içindeki hayat enerjisini bitirdi.Elbette onu tam olarak anlayabilmemiz mümkün değil - hiç kimseyi tam olarak anlayamayacağımız gibi - Siz bu yazıyı okuyorken benim aklımdan geçen diğer düşünceleri de okuyabildiğinizi ve kafamın içinde ölmüş olan eski bir arkadaşımın benim düşüncelerime verdiği karşılıkları okuduğunuzu bunun yanında araya geçmişte yaşadığım anılarımı da okuduğunuzu ekleyin. Kitapta Turgut Özben'in ön planda olduğu bölümlerde - ki bu çokça uzun bir bölüm- aynı bu şekilde bir okuma yapmış oluyorsunuz . Bu tarz bir üslupla ilk kez karşılaştım.Okuduğum hiçbir yerde bir diğer kitaptan veya yazardan bir özenme görmedim . Kitabın her bir bölümü kendine özgüydü.Okurken fazlasıyla zorlandım ama bu kitabın kesinlikle okumaya , üstüne düşünmeye ve de zaman ayırmaya değer olduğu hiçbir zaman aklımdan çıkmadı. Dürüst olmak gerekirse Turgut Özben karakterini pek sevdiğim söylenemez. Sonlara doğru Tutunamayanlar arasına girmeye çalışıyor olmuş olsa da yaptığı bu davranış bana kalıcı bir davranış gibi gelmedi ya da kanı ısınmadı diyelim . Ayrıca kitabı okumadan önce sürekli olarak okuduğum Olric karakterinin kitapta de bu kadar az yer kaplaması beni şaşırttı. Toparlayacak olursam bu okuduğum en ilginç kitaplarda ön sırada yer alıyor aynı zamanda benzerini hiç okumadığım bir eser . Az önce yazdıklarımı okudum da kitabın değerini hİç ifade edememişim . Siz en iyisi kitaba hazırlıklı olduğunuzu düşünüyorsanız bir an önce başlayın. İyi okumalar.

TutunamayanlarOğuz Atay · İletişim Yayınları · 202061,6bin okunma

·

297 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esra Doğan