Ev Anası kitabını ismi beni çekti diye okudum açıkçası :) Kitap eğitim hayatından sonra bir süre çalışan daha sonra da evlenen Nur adlı karakterin kendi hikayesini anlatmasıdır. Nur iletişim fakültesi mezunu, sektörde bir vakit çalışmış daha sonra oğlu Yiğit'in doğmasıyla kendi deyimiyle "Ev anası" olmaya terfi edişidir. Ev hanımı olduktan sonra bunalımlar depresyonlar geçirir karakter. Âkil Apartmanının yöneticisidir ve apartman duyurularınin asıldığı panoyu yazdığı küçük hikayeleri asar. Mahalli yazarlık serüvenine böyle başlar. Adından da anlaşılacaği üzere ev hanımlığından bahseder hatta ev hanımlığının toplumumuzdaki "vasıfsız" ibaresine karşi yazılmış bir kitap bile diyebilirim.
Yazar
Birgül Özcan'ın kullandığı dil sade, akıcı ve yer yer de iğneli. İğneliden kastım kitapta bahsettiği bazı yerleri hiciv edici bir şekilde ele almış. Örnek vermek gerekirse;
"Memleket, önünden ayakkabı eksik olmayan taziye evi..."(syf56)
"Her yaz, on çocuğunun yün döşeğini havalandırmaya çıkarmış, söküp yeniden dikmiş hallaç anneanneme saygı duyarım. Sanatçıya saygı... Sanki ciğerini kot taşlama atölyesinde bırakıp dönüyor evine. Sette çok yorulmuş, hiç tatil yapamamış, çok zor meslekleri varmış, sanki yerin yedi kat dibinden kömür çıkarıyor, de gidin işinize! Yemeği yakacağım sizin yüzünüzden.(syf58)"
Bazı yerlerinde
Gülse Birsel'in kalemi değmiş gibi güldürüyor insanı;
"Yiğit'in doğumundan sonra yatağının etrafındaki ıvır zıvırdan zavallı çocuğuma yatacak yer kalmamıştı. Sarılığını alsın diye sarı tülbent, kötü ruhlardan korusun diye bir adet bıçak, bir küçük Kur' an, envai çeşit sarı obje, nazar boncuğu ve elbette harmel(üzerlik otu)... Meğer şamanmışız da Müslüman diye geziyoruz." (syf30)
Kitap yer yer sıkmadı değil. Genel itibariyle okunabilir bir kitap. Keyifli okumalar.
Ev AnasıBirgül Özcan · Sel Yayıncılık · 2016276 okunma
·
548 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
