Item: İnsanın Acayip Kısa Tarihi
Rating: 10 puan verdi
Author: Nihal Yurtseven

Nihal Yurtseven

@nhlyrtsvn77

20 Ocak 2022 22:05

Edebiyat

136 syf.

· Kitabı okudu

10/10 puan verdi

Beğendi

32 saatte okudu

Devrelerinizi yakmaya hazır olun...

İsmini ilk defa duyduğum ve grup okuması sayesinde kalemiyle ilk defa tanıştığım Güray Süngü'nün, İnsanın Acayip Kısa Tarihi adlı postmodern ve psikolojik romanını bitirdikten sonra adeta tokat yemiş gibi oluyor ve beyniniz yanıyor dersem çok da abartmış olmam sanırım. Öncelikle kitabın isminden dolayı sanırım farklı bir beklenti içerisindeydim ki ilk bölümü okuduktan sonra beklediğim türde bir kitap olmadığını, normal bir roman okuyacağımı düşündüm çünkü arka kapakta kitapla ilgili de pek ipucu vermiyordu. İlk bölümü okuduktan sonra, hikayenin bu minvalde devam edeceğini düşünüyorsunuz ister istemez ve her bölümü okudukça hayranlık mı desem (böyle insanın beynini zorladığı için) yoksa şaşkınlık mı desem bilemedim ama acayip bir durumla karşı karşıya kalıyorsunuz. 70. sayfadan sonra da beyniniz tamamen yanmaya başlıyor ama elinizden bırakamayacak derecede de merak uyandırıyor ve büyük bir hazla okumaya devam ediyorsunuz açıkçası. Kısacası normal kurgu roman türü bir beklenti içinde olanlar ya da normal roman okumaya alışık olan okuyucular için biraz zor bir kitap olabilir. Cümleleri oldukça sade ve kolay okunabiliyor ancak eğlenceli ve samimi bir üslupla yazılan cümlelerle bir yandan dalga geçerken bir yandan da beyninizi tamamen zorluyor ve siz suratınızda bir tebessümle adeta donup kalıyorsunuz. Bu yüzden geçişler tam tadındaydı diyebilirim. Gelelim kitabımızın konusuna; bir sabah bir pansiyonda uyanıyorsunuz ve nerede olduğunuzu, kim olduğunuzu kısacası hayatınızla ve kendinizle ilgili hiçbir şeyi hatırlamıyorsunuz. Hafızanız tamamen silinmiş ve kimliğiniz yok olmuş. İşte kahramanımız böyle bir Âdem. Yazarın kahramanın ismini Âdem koyması da çok manidar. Çünkü Âdem; adam, insan, insanoğlu anlamına gelmektedir ki bence bu bir kişiyi değil bütün insanoğlunu temsil etmektedir diye düşünüyorum. Bunu da yazarımız zaten kitabın ilk sayfasındaki "Ben demeden konuşalım ne olur" cümlesiyle vurgulamış ve aslında o Âdem'in her birimiz olduğunu göstermiştir. Kısacası tek bir Âdem üzerinden tüm insanlık betimlenmiştir. Birinci tekil şahıs konumunda anlatıcımız olan kahramanımız, hafızasının silinmiş olması sebebiyle kendini bulma ve kimlik arayışı içerisine giriyor. Yazarın burada kullandığı ve çok zekice düşünülmüş birinci tekil şahıs anlatımı, okuyucu da ister istemez kendi kendini bulma arayışı içerisine sokuyor. Bunu yaparken de tasavvuftan dine, edebiyattan şiire, fizikten uzaya, psikolojiden sosyolojiye ve tarihten felsefeye dair bir çok konuyu da içinde barındırıp, zaman ve mekan kavramlarının değiştiği bir döngüyle harmanlıyor. Kahramanımız pansiyondaki odasından çıkıp kimliğini bulmasına yardımcı olacak birilerini aramak için resepsiyona gittiğinde Borges Dayı ile tanışır ve onun bir yazar olduğunu öğrenir. Sanırım yazarımız burada ve kitabın sonundaki "Elimde inceden bir kitap, yazarı güneyin amerikalarından, konusu kum konusu kitap" cümlesiyle hayranı olduğu Jorge Luis Borges'e de selam çakmayı unutmuyor. Borges Dayı ile dolaşmaya çıkan kahramanımız bayılır ve Borges Dayı tarafından yerli bir şifacıya götürülür. Şifacıdan da kim olduğuyla ilgili yardım bulmayı ümit eden kahramanımıza şifacının ağzından: Kalbin ötesine geçtim sanarsın ki, Orası kalbin berisidir O gitmeden insanın başından Nasıl kalbine döneceksin mısraları ve "Denize in, orada bir sandal var. Denize açıl. Zamanı geçene kadar kürek çek. Zamanı geçince vardığın yerde belki bulursun aradığın şeyi. Belki de bulamazsın." sözleri dökülür ve kahramanımızın yolculuğu tekrar devam eder. Denize açılan kahramanımız bir takım badireler atlattıktan sonra bir kaleye gelir, burada kendisinin zaman bekçisi olduğunu söyleyen bin yaşındaki sağır ve dilsiz teyzeden Âdem olduğunu öğrenir. Yaşlı teyze, Âdem'e kalenin dışındaki elma ağacından bir elma koparıp ısırmasını ve gerçeği ancak bu şekilde öğrenebileceğini söyler. Elma ağacına giden Âdem'in karşısına bir Ahu çıkar ve ona bir elma uzatır. Burada farklı bir kurgu kullanarak Hz. Âdem ve Hz. Havva kıssasına gönderme yaptığını düşündüğüm yazarın zekasına hayran kalmamak mümkün değil elbette. Çünkü onlar için o elma ağacı hem bir başlangıç hem de bir sondur. Ayrıca kahramanımız Âdem'in her döngüde kendini elma ağacının altında (yani başlangıçta) bulması da tesadüf olmasa gerek. Hikayenin ilerleyen bölümlerinde zaman ve mekanda yolculuk yapmaya devam eden Âdem'in kimlik arayışı döngüsel olarak devam etmektedir ve bu arada zihnindeki veri tabanına ulaşıp bilgi sorgulatmasıyla; Matrix'e, ışın kılıcıyla; Star Wars'a, "burası dünya, burada işler hep yarım kalır" dizesiyle; Cahit Zarifoğlu'na selam çakmayı da ihmal etmemektedir. İnsanın Acayip Kısa Tarihi'nin, kurgusuyla, somut ve soyut gerçekliğin iç içe geçmesiyle, dili ve anlatımıyla, ciddi konuların alaycı bir üslupla anlatılmasıyla, zamanın şimdi’de olup mekânın sürekli değişmesiyle, kişiler arası diyaloglarıyla ve absürtlükleriyle harmanlanıp gerçek ile hayal, olgunluk ile cahillik, gençlik ile ihtiyarlık, unutma ile hatırlama, arama ile bulma gibi olguları okuyucuya sunduğu ve sıkı bir beyin jimnastiği gerektiren bir roman olduğu yadsınamaz bir gerçektir. Güray Süngü'nün kalemini tanımaktan çok memnun olduğumu söylemek istiyorum. Açıkça ifade etmek gerekirse okuyucunun eline saatli bir bomba bıraktı diyebilirim. Sınırlarınızı zorlayan, beyninizi yakan, kafanızı karıştıran kitapları seviyorsanız kesinlikle okumanızı tavsiye ederim. Kitapla kalın...