ne çok sözümüz var söyleyecek
ve hiç kimsemiz yok, dinleyecek...
Düşünüyorum da; neslimiz tükenmedi, aynı dili konuşuyoruz, yan yanayız eşimizle, dostumuzla, çocuğumuzla, komşumuzla; ama konuşmuyoruz. Oysa ne büyük nimet, konuşacak insanımız, ortak bir dilimiz, konuş konuş bitmez sözümüz, taaa buradan oraya kuş gibi uçuveren kelimelerimiz var. Anlamak mümkün değil insan neden yan yanayken söylenecek sözleri ayrılıklara saklar?
Her daim dinleyen olur, hatta kimsenin seni duymadığında bile...
Sadece sesli söyle sözlerini, ve bekle zamanı gelince duyarsın kendi sesinin sana gelişini.
Bu yorum görüntülenemiyor
Dinleyecek var da anlayan yok sanki
Çünkü dinlemek büyük bir erdemdir ve maalesef herkeste bulunmaz
Sen anlat; anlatan varsa dinleyen de vardır, bulunur...
Bu yorum görüntülenemiyor
Hiç kimse olmasam da dinlemek için çaba sarf edebilirim benimde ruhumda ve kalbimde söyleyecek çok söz var ama hiç kimseye anlatmak istediğimi de dinleyemedigimi de çok
Cunku dinleme ozurluyuz.Bu bir gercek kabul etsek de etmesek de.
O kadar doğru ki ....
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.