Stefaaan Zweig'ın intihar edip yarım bıraktığı kitabı. Stefan öldüğü için kitabın bir kısmından sonra anlıyorsunuz onun yazmadığını. O güzel betimlemeler, akış .. Yinede okuduğum ilk uzun soluklu kitabıydı ve çok çok sevdim. Bitmesin diye bir haftaya yayarak okudum diyebilirim. Konu ilerleyişi, karakterler hatta konu hepsi o kadar bütündü ki asla sıkılmadım. Kitap 1. Dünya savaşı zamanını, bir aileyi ve düşman ülkelerden birbirlerine aşık olan iki insanı anlatıyordu.
Clarissa ciddiyetli bir ailede büyümüş, babası devlete hizmet eden bir askerin kızıdır. Yatılı okulda büyüdüğü için aile sevgisi alamamış ve Clarissayı okurken sanki onun sevgisizliğini hissediyorsunuz. O babasından beklediği sevgi. Babasının göstermek isteyip yapamadığı sevgi...Okul bitince kardeşi ile babasının yanına dönüyor. Babası asker olduğu için onlara hayat sorumluluğu verip veda ediyor. Bundan sonrası için o yaşta iki çocuğun hayatla mücadelesini okuyorsunuz. Ah Clarissa.
Kitabın sonu yayıncı tarafından tamamlanıyor ama yinede güzel bir sondu. Stefan kaleminin değdiği bir eser nasıl kötü olabilir ki? Tavsiye ederim. Keyifli okumalar.
