‘Yüce Allah aklı yarattığında ona, otur, dedi, o da oturdu. Sonra ona, kalk, dedi, o da kalktı. Sonra, gel, dedi, o da geldi. Git, dedi, gitti. Sonra, konuş, dedi, konuştu.
Sus, dedi, sustu. Sonra ona, bak, dedi, baktı. Bakışını çevir, dedi, çevirdi. Anla, dedi, anladı. Sonra ona dedi ki izzetime, celâlime, azametime, büyüklüğüme, egemenliğime, cebrime, yüceliğime, mekânımın yüksekliğine, arşa istivâma ve yaratıştaki gücüme and olsun ki senden daha yüce birini yaratmadım, benim için hiçbir şey senden daha sevimli değildir. Seninle bilinirim, seninle bana kulluk edilir, seninle bana itaat ederler, senin vesilenle iyilik ederler, seninle [insanları] kınarım, sevap da sanadır, ceza da sana. Allah ve re-sulü doğru söylemiştir.”
Kurtuba Yayınları Farçadan Çeviren:
Hicabi Kırlangıç İstanbul 2010
··
96 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.