''Hayatta kalma içgüdüsü, merhametten daha güçlüdür.''
İyi akşamlar sevgili okurlar. Yazarın okuduğum ilk kitabıydı, ne kitapla ne yazarla ilgili bir fikrim yoktu. Sadece kapağını beğendim arkasını okudum buna dayanarak aldım kitabı. Okumadan önce buradan araştırdığımda beğenenler, beğenmeyenler, son paragrafını başarılı bulmayanlar vardı. Benim düşüncelerim ise şöyle; sonunu başarılı buldum ben gayet çarpıcıydı bence. Hatta sonuna yaklaştığımda klişe bir sonla karşılaşacağımı düşünerek üzülmeye başlamıştım. Ne denir ona tam bilmiyorum da sonundaki olay güzeldi ama yazar o hissi bize tam tokat gibi veremedi. Belki çevirmenden kaynaklı bir sorun da olabilir bilemiyorum orasını.
Konusundan bahsetmem gerekirse bu türde epey kitap okudum bir o kadar film de izledim ama böyle bir şeyle karşılaştığımı hatırlamıyorum bu konuda yazar çok başarılıydı bence. Bir gün Midwich halkı hiçbir teknolojide algılanamayan bir gazla(?) derin bir uykuya dalıyor. Uyandıklarında hiçbir şey hatırlamıyorlar ama bir süre sonra fark ediyorlar ki doğurgan bütün kadınlar hamile. Ergenliğe yeni girmiş, bekar, evli fark etmeksizin bütün kadınlar. Doğan çocuklarsa daha da şok edici. Nerdeyse tıpatıp aynı, ürkütücü, üstün yeteneklere sahip 61 çocuk. Nereden geldikleri belli değil dünya dışı varlıklar mı, savaş ürünü bir tür silah mı veya doğanın insanlara bir oyunu mu . Ne yazık ki bu soruların cevabını bilmek okumadan mümkün değil. İki kez beyaz perdeye de uyarlanmış bir roman kesinlikle bir şansı hak ediyor benim nazarımda.
O halde herkese iyi okumalar... 
Midwich'in Guguk Kuşları 
John Wyndham
·
161 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.