Hiçbir sürpriz içermeyen bir buluşma diyebilirim buna, kayıtsızlığın kısır zamanında bir buluşma. Aslında hazır-yapıt sadece diyalektik bir oyun olmakla kalmıyor, aynı zamanda çileci bir uygulama, bir tür arınma yolu.
Gizemcilerin uygulamalarından farkı ise kutsal güçle birleşmeyi ya da ilahi gerçek üzerine düşüncelere dalmayı amaçlamıyor olmasıdır: Randevuya gelecek kimse yok, amaç da düşüncelere dalmamak.” Hazır-yapıtın zihinde yerleştiği yer bir boşluktan ibarettir: “İçinde hiçbir şişenin bulunmadığı ve artık gözün hiç ilişmediği ama var olduğu bilinen, baş çevrilerek bakılabilen bir nesneye dönüşen ve varoluşu benim bir gün yaptığım bir jestle belirlenen şişe rafı... Kendi üzerine geri dönen ve kendini yalanlayan bir nihilizm: Bir hiçliği tahta oturtmak ve o tahta oturduğu an itibariyle hem onu hem de kendini yadsımak. Bu sanatsal bir hareket değil, içsel bir özgürleşme hareketinin icadıdır. Kusursuz Bilgeliğin Büyük Sutrasında her birimizin Bodhisattva’nın mutluluğuna erişmek için çaba harcamamız gerektiği söylenir, hem de Bodhisattva’nın hiçlik, boş bir isim olduğunu bile bile. Duchamp’ın kayıtsızlığın güzelliği dediği de budur işte.
Başka bir deyişle: Özgürlük.
··
690 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.