Yetmiş yaşındaki bir adamın zihninin bu kadar parlak ve keskin oluşunu deneyimlemek hoş bir rahatlama. Konulara kısaca göz atarsak: -yazma süreci ( çok değerli görüşler var, özellikle yazmak ile uğraşanlar için) -Yapıtları; özellikle varlık ve hiçlik, bulantı ve tabii ki diyalektik aklın eleştirisi. - Dönemin siyasi döngüsü. Özellikle sscb ziyaretleri ve gulag. -Dostları, kendi hakkında yazılanlar,kadınlar ve tabii ki Simone de Beauvoir. Contat çok güzel eleştirlerde bulunuyor ve böylece kitap itiraflar ve hesaplaşmaların arasında gidip geliyor. Bana sorarsanız Sartre eşsiz dehasını sıklıkla içindeki çelişkileri örtbas etmek için kullanmıştır. mesela yalan söylediğini itiraf eder: "Ah, evet, o konuda gerçekten de, 1954'te SSCB'yi ilk ziyaretimin ardından yalan söyledim." Ama hemen sonrasında illaki bir mazeret bulur. (Kitapta bulunuyor) Sartre kendisinde süper egonun olmadığını dile getirir (Bu kitapta bilinç altı diyor) dolayısı ile otariteyi kabul etmez ve asla otaritesini başkaları üzerinde kullanmadığını da dile getirir. ( halbuki bu da çelişkilidir, babası olmasa da dedesi küçük yaşlardan beri yanındaydı) Oysa ki Albert Camus'a yaptıkları otoriter bir zorbalıktır. ( kitapta bunu da kendince savunur) Ayrıca bana göre su götürmez bir narsisttir kendisi, birlikte olduğu bir öğrencisine karşılaştığı an "dün gece bir kızın bakireliğini bozdum, düşünebiliyor musun" diye de hava atar. Çoğu yazılanlara göre o annesine duyduğu ensest sevgiden dolayı hiç bir kadına bağlılık gösterememiştir, Beauvoir ile birlikte yaşadıkları üçlü aşkların fantezilerini aynı dönem içinde yayınlamaları ise ayrı bir zorbalıktır. Tüm bunlara rağmen Sartre çok değerli bir düşünür ve harika bir yazardır bana göre. Bu kitap onu anlama sürecinin öncesinde ve sonrasında bir kaç kere okunabilir.

Sartre Sartre'ı AnlatıyorJean-Paul Sartre · Yapı Kredi Yayınları · 2004324 okunma

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.