Buldum Şiiri Analizi 1.1
Erdem Bayazıt zannediyorum bu şiiri eşi Naciye'ye ithafen yazmış. Çünkü dizelerde apaçık Naciye Hanım'ı görebiliyoruz. Şimdi gelelim tek tek dizelere:
▪︎'Bir an kayboldun gibi. Yaşadım kıyameti
Yoruldun ama buldun ey kalbim emaneti'
Naciye Hanım'ın yokluğunu kıyamete benzetiyor. Kendisi için o kadar korkunç Naciye'sizlik, o kadar onun sonu. Aynı şekilde onu, kalbine bir emanet olarak görüyor. Allah'ın emaneti...
▪︎'Yeniden su yürüdü dalıma yaprağıma
Bir bakışın can verdi kurumuş toprağıma'
Kaybettiği sandığı Naciye'si orada. Onsuz değil artık. O, onun ab-ı hayatı. Nasıl ki bir çiçek, susuz kaldığında boynunu büker, ölmeye yüz tutarsa kendisi de öyledir. Ta ki gelene kadar. Tekrar canlanır suyu alan çiçek, Erdem Bayazıt.
▪︎'Çiçeğe durdu kalbim içtim parmaklarından
Göz çeşmem suya erdi sevda kaynaklarından
Bir aydınlık denizin sonsuz derinliğinde
Yüzüyorum gözünün yeşil serinliğinde'
Genelde okuduğum kitaplarda yeşil göz rengi için orman metaforunu kullanırlardı. Fakat Erdem Bayazıt farkını konuşturmuş ve Naciye Hanım'ın yeşil gözlerini suya benzetmiş. Ah tabi önceki dizelerde zaten kendisi için ab- hayat olmamış mıydı:)
▪︎'Bir ışık bir kelebek biraz çiçek biraz kuş
Yeni bir ülke yüzün ellerimde kaybolmuş'
Naciye Hanım'ın yüzünü elleri arasına aldığında farklı dünyalara mı açılıyor benliği Bayazıt'ın. Dünyadan kopuk, mayhoş bir tatlılıkla...
44 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.