Nasıl başlayacağımı bilemiyorum. Doğuda kadın olmak gerçekten zor bir iştir. Hele 1900'lü yılların ortasında daha da zor bir iştir. O dönemlerde İran ile bizim toplumumuz arasında da bir fark olduğunu düşünmüyorum. Kitap İran Devrimi'nin öncesi ve sonrasında yaşanan olaylara ve bir kadının hayat hikayesine odaklanmış. Bir erkek olarak siz karar verebilirken, bir kadın olarak ise sizin adınıza kararların verildiği, sizin yerinize seçimlerin yapıldığı kültür bana göre detaylıca anlatılmış. Tüm bunlara rağmen hayata sımsıkı tutunan, elinden geldiği kadar kendi hayatına sahip çıkmaya çalışan kısmen de bunda başarılı olmuş bir kadının hikayesi anlatılmış. Başına gelen tüm şeylerin aslında özeti kitap içerisinde geçen "Her iki seferde de bu ölümü bana uygun görenlerin sevdiğim insanlar olmaları." cümlesidir. Kitap birazda aşağıdaki soruları biri sormuşta işte böyle olurdu gibi cevap niteliğinde. Birisi bizim hakkımızda karar verse ne yapardık? Her zaman birinin haysiyeti için kendi hayatımızı yaşamaya çalışsak nasıl olurdu? Akrabalarım, arkadaşlarım, komşularım ne der diye bir hayatı yaşamak nasıl olurdu? (Gerçi bunu çok sık yapıyoruz). Bu yüzden hep başkalarına yetişmekten kendimize geç kalıyoruz. Sonra da hayat bitiyor malesef. Bu kitap anneliği ne kadar kutsal olduğunu, çocukları için ne kadar çileye katlanabileceğini tabiri caizse çocuklar için hayatından vazgeçmesini anlatır. "Kadınların en büyük destekçisi yine kadınlar olması gerekirken en büyük engeli yine kadınların çıkardığını gösteriyor. Kitapta anlatılan kadının önüne sürekli "Aman öyle deme babanın şerefi neolur aman böyle söyleme kardeşlerinin haysiyeti ne olur 'gibi engellerin çıkarıldığını görüyoruz. Bu kitap için daha söylenecek çok şey var fakat daha fazla uzatmak istemiyorum. Okuması güzel bir kitaptı. Okuyanı az fakat okuyanların çoğunluğu da kitabı beğenmiş. Ben zevkle okudum umarım si de beğenirsiniz.

Mevsim Hep SonbaharParinoush Saniee · Martı Yayınları · 2014129 okunma

·

169 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.