İnsan yetinemiyordu elinde olanlarla hiçbir zaman. Hep daha fazlasını, hep daha iyisini istiyordu. Nankördü fıtratı, tefekkürü bilmiyor, aç nefsini doyuramıyordu. Ya her şeyini kaybedince, ya da sınanınca anlıyordu aslında ömrün kısa, bir avuç toprak dışında bir şeyin insanoğluna kalmadığını.
Sayfa 29Kitabı okudu
·
135 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.