Duygusal acıyla mücadele ettiğimizde, bu mücadelenin içinde sıkışıp kalırız. Bizi zorlayan o duygular yıkıcı olmaya başlar. Bunun sonucunda zihinsel, bedensel ve ruhsal çöküntü içine gireriz. Duygularımız kaskatı kesilir zaman içinde donup kalır ve biz de bu duyguların içine saplanıp kalırız. Bir ilişkide özlemini çektiğimiz mutluluk bizi es geçer. İş hayatında tatmin olmamız imkansızlaşır. Günlerimizi ağrılarımızla ve sızılarımızla adeta sürünerek geçiririz. Bu dertlerin çoğunun kökünde yatan şeyin, hayatın kaçınılmaz dertleriyle nasıl bir ilişkimiz olduğuyla bağlantılı olduğunun genellikle farkında bile değilizdir.
Değişiklik, kendimizi acı veren duygulara alışılmamış bir
sevecenlikle açtığımız vakit doğal bir biçimde gelir. İşler kötü gidip de kötü hissettiğimizde kendimizi (veya başka birini ya da herkesi) suçlamak, eleştirmek ve yola getirmeye çalışmak yerine, kendimizi olduğumuz gibi kabul edebilir ve böylece ilk adımı atmış olabiliriz.
Her şeyden önce şefkat!
Bu basit yaklaşım hayatınızda müthiş bir değişiklik yaratabilir, kendi acımıza tanıklık edebilir ve ona sevgiyle, anlayışla yaklaşabiliriz.. sevdiğimiz bir kişiyle nasıl ilgileniyorsak kendimizle de aynı şekilde ilgilenmemiz gerektiğinin farkında olmamızdır.
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.