Vahyin inmesi üzerinden belli bir zaman geçtikten sonra, müşrikler hemen ümide kapılır, "Rabbi Muhammed'e sözünü indirmekten vazgeçti" diyerek dedikodu yaparlardı. Yine böyle bir zaman Ümmü Cemil de yoluna çıkıp, "görüyorum ki sahibin seni terk etmiş, artık sana fısıldalmıyor, yoksa dargın misiniz?" diyerek eğlenmişti. Bunun üzerine inen ayet değilse Allah;
" güneşin yükselip en parlak halini aldığı kuşluk vaktine, sükunete erdiği dem geceye yemin olsun ki: Ey Resul'üm! Rabbin seni terk etmedi, sana darılmadı da. Elbette senin için her zaman, işin sonu, başından daha hayırlıdır. Elbette Rabbin Sana ileride öyle İhsan edecek, ta ki sen de On'dan ve verdiğinden razı olacaksın. "
Duha, 93/1-5
Sayfa 21Kitabı okudu
·
128 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.