Kim demiş Ali şeriati Şiilikten etkilenmiş? Ali şeriati Şiilikten etkilenmemiş bizzat Şiidir. Fakat alışılmış Şiilikten uzak, kendi değimiyle Ali Şiası Safevi Şiası değil. Dine karşı din derken özetle, tarihin hiç bir devrinde dinsizlik vaki olmadığı için din, hep başka bir dine karşı meydan okumuştur. Yine Sünnilerde olduğu gibi Şiada da bulunan gelenekselleşmiş gösterişe ve sembollere takılıp asıl maksadın ve mananın göz ardı edilmesinden dem vururyor. Yaşlılara karşı gençleri savunurken, onların öyle şeyler okudukları ve kavradıklarını söylüyor ki bu yaşlıların yedi sülalesi bunun kokusunu dahi anlayamayacakları eleştirisi muazzam. Şeriatiye göre Şia, hem itikadi hemde sosyal ve siyasi açıdan İslamın en ilerici düşünce ve hareketidir.(?) Ona göre Papa ve Marx olmasaydı toplum tevhidi yönden şekil alırdı. Papadan kastı yalnış din telâkkisi, Marxtan kastı Papanın olmayışı. Yani Papa(yalnış din telâkkisi) olmasaydı Marx zaten olmazdı. Yine onun imamet konusundaki görüşleri Şia görüşlerinden çokda farklılık arz etmemektedir. İlk üç halifenin ve diğer sahabelerin neden imamete layık olmadıklarını ve Hz. Alinin neden layık olduğunu kendi öznel yargılamasıyla değerlendirmesine dayanarak kanıtladık demesi gülünç.... Kendisinin bu sert üslubuna karşı söylenen bir soruya cevaben şöyle demektedir "Yüzyıllardır yapılan işkence ve şehadetlerin yükü canıma tak etti. Yabancı sömürgeciliğin ve dahili eşekleştirme değirmeni'nin iki taşı arasında ezilen küçük ve zayıf bir dane gibiyim. Feryat ediyorum! Fakat siz benden kibar ve nazik olma mı istiyorsunuz.!" Hâlen devam eden ahlâk ve medeniyet yoksunlarına da şöyle sesleniyor; "Bugün en uzak Afrika kabilesine bile gitseniz bir ahlak ve medeniyet temeli olarak başkalarının inançlarına saygı duymak gerektiğine inandıklarını görürsünüz. Ancak sizler yıllardır medeniyetin ve inanca saygının merkezinde (!) olduğunuz halde bu güzel hasletlerden nasibinizi alamadınız mı?" Şeriati, söylediği şeyleri acıtıcı bulanlara; acılığı benim, gerçeği sizin olsun diyor. Ali Şeriatinin bazı düşünceleri ve özellikle bazı sahabeler hakkındaki sözleri biz Ehli Sünnetlerin asla kabul edebileceği ve hak vereceği şeyler değildir. Fakat bazı eleştirilerine de sırtımızı dönecek değiliz. Kitapta değinildiği gibi, Şeriati dinden beslenmeseydi sosyologların ilahı olurdu sözüne hak vermemek elde değil. Onu eleştirmek veyahut onu anlatırken kısa kesmek bizim ilmi seviyemizin çok üstünde kalmaktadır. Son olarak Şeriatinin son sözüyle bitirelim : "Beni darağacına da çekseler, "Aynul Kuzzat-i Hemedani" gibi muma oturtup yaksalar da ya da "Jordauno" gibi beni ateşte yaksalar da onları bir "ah!" sesine hasret bırakacağım." Tüm külliyatını bitirmeden duracağımı sanmıyorum. :)