Deneme tarzında yazılan kitabımız 141 başlık altında hayata ve düşünce dünyamıza dair birçok konuya temas etmiştir. Hem yazar hem de ressam olan müellifimiz iki sanatı da muhteşem denebilecek kalitede icra etmiştir. Düşünce dünyamda yeni menfezler açan yazarımıza, bizlere böyle kaliteli bir eser sunduğu için canı gönülden şükranlarımı takdim ediyorum. Kitapsever bütün arkadaşlarıma gönül rahatlığıyla tavsiye edebileceğim nitelikte bir eser... Kitabımızın başından sonuna denemeler ve o denemeleri temsil eden alegoriler arasında kıyasıya bir kalite yarışı bulunmaktadır. Kitabımızın muhteviyatıdan bir kesit ve birkaç alıntı paylaşarak sizleri yazarımız ile baş başa bırakıyorum; ----OKUMA VE YAZMAYA DAİR--- Bazı kitapları vardır, tek solukta biterler. Bunlar, tek solukluk yazarlardır. Yani gereksiz yazarlardır, çünkü gerçekten de kaliteli hiçbir kitabı tek solukta bitiremezsiniz. Bitirirseniz bile anlayamazsınız. Kısacası akıcılığı olan şeylerin, genelde kalıcılığı yoktur. Bazı yazarlar vardır. Okuyucuda ki domuzluğu hissederler. Yani okuyucuya ne verirlerse, onu yiyeceğini bilirler. Bu yüzden bu tarz yazarlar, yapıtlarının niteliğini değil, niceliğini arttırırlar. Yani, canı sıkıldıkça kitap yazan selüloz israfları... Bazı yazarlar vardır, aptallıklarını akademik bir dilin arkasına gizlerler. Normalde yeni hiçbir şey söylememelerine rağmen kullandıkları bu dille bir farklılık havası yaratırlar. Yani, sözlük kaşarları... Bazı yazarlar vardır, sizleri sahip oldukları fikirlerin anlamlarına değil de anlamsızlığına ortak etmeye çalışırlar. Yani, her şeyin altına imza atma gereği duyan mürekkep lekeleri... Bazı yazarlar vardır ve bu yazarların fikirleri, bulundukları coğrafyanın dışında hiçbir anlam ifade etmezler. Bu yüzden aptallıklarını, bulundukları toplumun milli duygularının arkasına gizlerler. Yani kültür eşekleri... Bazı yazarlar vardır, sürekli bir şeylerin eşsizliğinden dem vururlar. Halbuki, kendi sıradanlıklarının birazcık farkına varsalar, yazdıklarından utanırlar. Yani mükemmel vasatlar... Bazı yazarlar vardır her şey hakkında bir şey söylerler ama hiçbir şeyi tamamen anlatamazlar. Yani, profesyonel amatörler... Ve bu kadar yazardan sonra, son olarak bazı okuyucular vardır, kendi aptallıklarını haklı çıkaracak şeyler dışında hiçbir şey okumazlar. Mesela, bugün nasıl ki bir parlamentoya bazı işlevsiz vekiller, sırf el kaldırsın diye seçiliyorsa aynı bunun gibi, bu tarz okuyucularda kitapları, sırf zihinlerindeki nöronlara el kaldırmak için seçerler. Birkaç alıntı daha: Yani değişmemenin, değişmekten daha masraflı hale geldiği durumlar. (Sayfa 214) Kişinin İlahi adalete duyduğu İnanç, gerçek adaleti bulması konusunda bir engeldir. Çünkü kişi, topu ilahi adalete atarak gerçek yani bu dünyadaki adaletin sorumluluğunu dışlamaktadır... İnançlı ama faydasız bir insan mı cennete gitmeli yoksa inançsız ama faydalı bir insan mı cennete gitmeli? Ya da insanları ayıran bir doğruya mı daha çok değer vermeli yoksa insanları birleştiren bir yalana mı? Ya da bakmayı mı daha çok ayıp saymalı yoksa göstermeyi mi? Parmak, gökyüzünü gösterirken sadece aptallar parmağa bakar... Bir toplumun herhangi bir konudaki ciddiyeti o şeye ayırdığı ekonomi ile ölçülür. Bunun dışındaki her şey laf cambazlığıdır... "Teşhis" dediğimiz şey, çoğu zaman literatüre dayalı birer önyargıdır... İnançlar değişsede alışkanlıklar değişmiyor... Kişi, daha güvenli bir hayat için herhangi bir sürüye dahil olur. Herhangi bir sürüye dahil olmanın bedelini ise bir gün istemediği bir yöne kanat çırpmakla öder. Kazandığın bir şeyin kıymetini o şey uğruna kaybettiklerin belirler... Bilgiye ulaşmanın bu kadar kolay olduğu bir çağda cehalet, bilinçli bir tercihtir herkes tercih ettiği şeyin sorumluluğunu almalıdır. İnsanlar, kişiliklerinde neyi bastırırlarsa yeri geldiğinde onu kusarlar... Herhangi bir inanç, ideoloji ya da kişilik, kendini kapsadıkları ile değil dışladıkları ile belli eder. Keyifli Okumalar ...

FelsefirastyonSerdal Özdemir · Luna Yayınları · 202166 okunma

··1 alıntı·

6,6bin görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Murat Türkmenoğlu