Unutma hikâyelerimiz bizim gerçek evimizdir. Ve her hikâye anlatılmaya değer.... Diyerek bitiyor hikayesi evsiz Ben'in. Bu cümleyi uzun uzun düşündüm. Hakikaten yaşadığımız her bir hikaye biziz aslında, kendimiz. Çocuklar için yazılmış kitapları son zamanlarda daha yoğun okuyorum. Ve gerçekten onların masum dünyalarında dolaşmak öyle güzel geliyor ki. Onların dünyalarında kaybolmak hissi doluyor içime. Evsiz Ben, kendini bilmeden onca zamab kendi bildiği bir ailede yaşadı. Hiç vazgeçmedi hayallerinden, ve hayallerinden vezgeçmezse kavuşabileceğini de biliyordu. Hayallerimizden asla vazgeçmezsek sevgili çocuklar bizde bir gün o hayalleri yaşarken bulabiliriz kendimizi. O yüzden hayal kurun, hayallerinizi anlatın, hatta kurduğunuz hayallerinizi yazın bir yerlere, not edin. Kavulunca tebessüm ile okur ve saklarsınız en güzel anılarınız arasında. Ama hayal kurmaktan lütfen vazgeçmeyin, Evsiz Ben gibi peşindem gidin, tam ümitsizliğe düştüğünüz anda hayalleriniz tutsun elinizden, yakalasın sizi en ince yerinizden, yaranızdan. Sarsın, sarmalasın. Sakız ağacının dağ çileği olur muyuz bilmem ama elbet bizde birilerinin hep yanında hissettireceği kalbinde olacağız. İşte o zaman hayallerimizin peşinde kendi hikayemizi yaşıyor olacağız. Anneler, güzel anneler nolur çocuklarınıza böyle kaliteli okumalar yaptırın. Hayaller kurmayı öğretin onlara. Düştüklerinde yeniden kalkmayı öğrensinler. Artık sümüklü böceklere ve salyangozlara bakışım değişti. Görünce severim bile diyorum. Çünkü onlar da kendi hikayelerini yaşıyorlar. O halde kesinlikle tavsiye ediyorum. Lütfen okuyun, çocuklarınıza okutun. Asla pişman olmazsınız.

Evsiz Ben’in HikayesiÖzgür Aras Tüfek · Nesil Çocuk Yayınları · 202123 okunma

·

108 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Betül Zeyrek