Kitabın kahramanının içince bulunduğu durum aslında her insanın yaşamının bir döneminde yaşamış olabileceğı bir durum diye düşünüyorum. Çevremizdeki insanlara bakıp bizde illaki şöyle demişizdir;
'Ya şu millete bak, nasıl da böyle arzuyla tutkuyla bir şeyi seviyorlar? Keşke bende onlar gibi bir şeylere ilgi duyabilsem, bende herkes gibi olsam..'
Hepimizin istediği aslında normal mutlu bir hayattır değil mi?
Yazar bunu çok güzel anlatmıs işte. Kahraman kendi içinde bulunduğu burjuvai hayatın mecbur kıldığı norm ve kalıplardan sıkılmış, küçük yaşta elde ettiği miras sayesinde istediği herşeyi kolaylıkla elde etmiş. Ve bu durum onu haliyle tepkisizliğe götürmüş, hayattan zevk alamaz hale gelmiş.
Ancak bir gün işlediği suç, kendi içindede olan ancak çok derinlerde kalan yaşama isteğine, yaşamdan zevk alma isteğine bir kapı açıyor. Bu kapı sayesinde içinde kalmış o insanı ve bu sayede diğer insanları da anlıyor. Artık yaşam onun için daha anlamlı hale gelmiştir.
Herkesin yaşamdan zevk alıp, normal bir hayata sahip olması dileğiyle :)
