Altıncı koğuş,kısa ama bir o kadar da etkileyici bir eser.Bu hikayede göze çarpan ilk şey Anton Çehov’un Rus toplumunu ince detaylarla,iki ana karekter üzerinden çok iyi bir şekilde anlatmasıydı.Okurken kendimi kitapta geçen yerler ve insanların arasında hissettim.Sanki altıncı koğuşta yatan bendim,sanki Dr.Andrey’in evinde koltuğa uzanmış kitap okuyan da bendim.Kitabı okurken çoğu zaman İvan Dmitriç’in yerine koydum kendimi,onun yaşadıklarını yaşadım,onun hissettiklerini hissettim ve ancak etkileyici bir eser okuruna bunları hissettirebilir. Kitabın bende bıraktığı etkiyi bırakalım ve biraz eserin içeriğine göz atalım.Rusya’nın bir kasabasındaki hastanede geçiyor olay,çoğunlukla.Bir gün Dr.Andrey’in yolunun altıncı koğuşa düşmesiyle başlayan hikaye altıncı koğuş ve onun içine mahkum olmuş insanlar üzerinden devam ettiriliyor. İlginç bir şekilde bu kitap bende şükretme gereksinimi uyandırdı.Altıncı koğuşta ruhu ve bedenleri çürümeye bırakılmışlar arasında olmadığım için,muhtemelen. Ve son olarak kitapta beğendiğim bazı cümleleri paylaşacağım : “ Her türlü zorbalığın toplum tarafından makul ve yerinde bir gereklilik olarak karşılandığı beraat kararı gibi her türlü merhamet göstergesinin toplumda tatminsizlik ve intikam duyguları uyandırdığı bir dünyada adaleti düşünmek gülünç değil midir? “ “ İnsanın huzuru ve memnuniyeti dışarıda değil,içindedir.” “ Sıradan bir insan iyiyi ya da kötüyü dışarıdan,yani bir atlı arabadan ya da bir çalışma odasından bekler.Düşünen bir insan ise kendisinde bulur.” “ Acı,acı hakkındaki canlı düşüncedir.Bu düşünceyi değiştirmek için irade gücü göster,onu silkip at,şikayet etmeyi bırak ; acı kaybolup gidecektir.”

Altıncı KoğuşAnton Çehov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202270,3bin okunma

·

80 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Çalıkuşu