Celia'nın bunu anlayabilmesi de mümkün değildi çünkü onun adının insanı aynı anda hem cezbeden hem de irkilten bir parfüm gibi, kayganlığın ta kendisi olduğunu bile bile küçük bir altın kurbağanın sırtına dokunma isteği gibi içimde kabardığını asla söyleyemezdim Celia'ya. Sen kendin bile bilmezken bir başkasına nasıl anlatabilirim ki, adının bir söylenmesiyle, başka bir bellekten hayalinin geçmesiyle çırılçıplak ve korumasız kaldığımı; hiçbir aynanın, hiçbir aşk ediminin, hiçbir acımasız yansımanın sahip olmadığı bir kinle, tam bir utançsızlıkla kendi içime atıldığımı; seni kendime göre sevdiğimi ve bu sevginin seni mahkûm ettiğini çünkü beni sevdiğin ve tarafımdan sevildiğin için beni mahveden, beni soyan ve kendimi olduğum gibi
-korkan ama bunu asla söyle meyecek olan biri, korkusunu kendi hayat tarzını sürdürmek için güce çeviren biri gibi görmemi sağlayan bir haine dönüştürdüğünü nasıl anlatabilirim?
··
315 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.