“Kendimi bundan böyle tümden okumaya verdim. Kitaplar bütün varlığımı sardı, hayatımı doldurdu.”
Netoçka Nezvanova’nın babalığı -o dönemde öz babası olduğunu sanıyordur- ve annesinin kavgaları arasında geçirdiği çocukluğunu anlatışıyla başlar roman. Acılar ve sevgi açlığı içinde geçirilen kötü bir çocukluktur onunki. Üstelik annesiyle babası
