Pencerene konamayan kırlangıçtım oysa ki ben, Ne seni seviyorumlar söyledim de bir sana diyemedim... Sonra göçüp gittim aniden, Ben ufuklarda yaşadım hep bir fecir vakti görmeden. Ben herşeyi yaptım da bir sana söyleyemedim içimdeki ateşi. Söyleyemedim işte... Yandı kor oldu. Ben yanıp kül oldum. Birsen bilmedin içimdeki bu aşkı. Pencerene konamayan kırlangıçtım oysaki ben, Seni görünce unuturdum acıları olayları, Mazide kalırdı her şey, geçip giderdi ömür... Bir sen kalırdın. Sadece sen. Tenim soğurdu aniden çırpınırdım da iki kelam edemezdim. Takılırdı boğazıma kelimeler, bir düğüm olurdu cümleler Seni seviyorum diyemezdim. Uzunca bakışırdık sadece. O simsiyah gözlerin ! Mavzer gibi yırtar geçerdi bağrımı. Oysaki sadece "Seni seviyorum" demek istemiştim. Zaman geçti. Bir poyraz gibi savruldu herşey. Geride sadece anılar ve sen kaldın. Ben tükendim ve bitti...
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.