Birlikte yaşama, yalnızca zihnin bağımsız işleyişini denetlediği için kötü değildir, aynı zamanda insanın noksanları ile temayülleriyle de çelişir. İki insandaki yatkınlıkların uzun bir zaman diliminde örtüşmesini beklemek mantıksızdır. İki kişiyi birlikte eyleme ye ve yaşamaya zorlamak, bir nebze de olsa, onları kaçınılmaz bir şekilde engellemeye, çekişmeye ve mutsuzluğa maruz bırakmak demektir. İnsan, mutlak mükemmellik standardına ulaşamadığı müddetçe bunun aksi mümkün değildir.