Öfkeden ağzım köpürmüsken biri biraz gönlümü alsa ya da önüme
bir bardak çay sürse hemen yelkenleri suya indirirdim. Bununla
da kalmaz, ona karsı bir yakınlık duyardım; ama sonra kendime
kızar, utancımdan birkaç ay uykularımdan olurdum. Yaratılısım
böyleydi iste.
- Dostoyevski
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.