"Ruhum, saklı bir orkestradır; içimde hangi enstrümanların,hangi kemanların ve arpların, davulların ve trampetlerin,ses ve gümbürtünün olduğunu bilmiyorum. Kendimi yalnızca bir senfoni olarak biliyorum.."
.
Fernando pessoa; yenilerde keşfettiğim,okurken içsel konuşmaya doyduğum bir yazar. Her büyük yazar gibi vefatından sonra kıymeti bilinenlerden. Yaşarken adeta yaşamayı reddeden. Hayatta varolmamiscasina kendi evreninde nefes alan biri. Bir seyirci olmayı tercih etmiş, gözlemlerini düşünce süzgecinden gecirerek aktarmış. Kitabın bir nesnesi, zamanı veya mekanı yok. Bir anlatı bir iç dünya yansıması...