"Daşa annesinin uzun zaman önce anlattığı bir öyküyü anımsamıştı. Annesi, hep annesi gülü özleyen ama ağlayamayan ve ağlayamadığı için de kederinden ancak güzel koku yayarak kurtulan bir çiçekten söz ederdi.
'Belki, bu çiçek de benim gibi annesini özlüyordur.' diye düşündü Daşa."
Sayfa 228
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.