Bulutların üstünden öyküler..
“Ben nereye düştüm böyle?”
Bu kitap öykü türünün kollarını nereye kadar açacağını merak eden bir yazar tarafından, okuyucunun zihnine musallat olması için kaleme alınmış. Hem düşündüren, hem güldüren, ama bence en önemlisi omuzlarınızı hafifletip rahatlatan bir kitap.
Kitap bana 
Gece Yarısı Kütüphanesi ‘ni hatırlattı. Orada hayattaki farklı tercihlerimizin sonuçlarıyla ilgili bir kurgu vardı. Bu kitapta ise ölümün farklı seçenekleri söz konusu. Ama bu, size hayatınızın anlamını bulmak için akıl veren, yol göstermeye çalışan, bilgelik taslayan bir kitap değil. Aksine, hayata ve ölüme haddini aşan bir ciddiyet yüklemenin dalgasını geçiyor yazar. Hem de çok zekice, yaratıcılıktan nasibini çekip almış olarak..
Bu kitapta evlenip boşanan, akranlarının baskısından bunalan, evinin salonunda üzgün üzgün dolaşan bir Tanrıyla oturup sıkılırken buluyorsunuz kendinizi. İdari işlerin hiç de yolunda gitmediği cennette yedi numaralı kuyruğa girip form doldurmanızı isteyen bir melek karşılıyor sizi. Ya da arp çalan meleklerle çevrili bulutların üstünde uyanıyorsunuz, ama açık büfede suşi ve sake yerine kudret helvası ve süt olması ahiret için ödediğiniz yüklü parayı boşa çıkarıyor.
O zaman diyorsunuz, çok da şey yapmamak lazım. Yaşayalım gitsin. Yaşasın muzip ve tuhaf öbür dünya, yaşasın absürt edebiyat.
··
2.060 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.