Aşkın nefrete başkalaştığı, duygularının harmanlandığı ve kimsenin geri adım atmadığı bir serüven. Ruhumuza dokunan ve merhamet duygumuzu uyandıran karakterler bir başka zaman acımasız eleştirilerimize maruz kalabiliyor. İnsan en çok da sevgilerine sahip çıkmamalarını eleştiriyor; “Aşk gerçekten de saf mıdır?” diye sorguluyor. Belki de çok alıştığımızdan birbirleri için savaşan ve yılmayan kahramanların hikayelerine, zor geliyor suyun tersten aktığı bir hikayeye şahit olmak…
Kibri ile aşkının savaşından sağ çıkamayan Catherine. İntikam duygusuna diz çökmüş aşk şarkıları mırıldanan Heathcliff. Öldürülenler, öldürenlerin peşini bırakmaz. Peki hikayede öldüren de öldürülen de aynı kişiyse....
"Neden beni hor gördün? Neden kendi kalbini de hor gördün, Cathy? Seni avutacak tek söz söylemeyeceğim. Bunu hak ettin. Sen kendi kendini öldürdün." Kitabın en alıcı noktası belki de; kibir ve intikam duygusuna yenik düşen iki aşığın hesaplaşma satırlarıydı. Tüm yaşanmışlıklara inat; bir yerlerden avaz avaz bağıran yarım kalmışlıkların hikayesi. Ruhum mezardayken bedenim yaşamış, ne yapayım?
