Hep yokuşta aradıysak kendimizi
Sığındık hep sarp bir düze
Karanlıkların dehlizinde yol alırken
Nefes alan bir dalgıç gibi çıktık zifiri gündüze
Suskunluğun ışığında parçalanırken sözün kabuğu
Okyanusun güneşinde aldık soluğu
Varlığı bulmuşken gönüllü sattık yokluğu
Adım adım kum topladık
Taştan benliğimize
Yaş gözlerimizden yağmur ayıkladık
Heykelimize harç olsun diye
Müfit Selim Saruhan