Oysa insanlara sunulan vaatler insanların ölmesini değil refah içinde yaşamasını gerektiriyordu.
Sayfa 16 - Urzeni yayıneviKitabı okudu
··
879 görüntüleme
"Varoluş özden önce gelir. İyi ama, ne demektir bu? Şu demektir: İlkin insan vardır; yani insan önce dünyaya gelir, var olur, ondan sonra tanımlanıp belirlenir, özünü ortaya çıkarır."
— Jean-Paul Sartre
.
[Varoluşçuluk, çev. A. Bezirci, 1985: 63
Dinsel varoluşçulukta da tevekkül halindeki yolculukta varoluş öteki dünyada tamamlanır, dinsel varoluşçuluk daha çok özgür iradeyi tanrının isteğine uymak ve uymamak arkasındaki seçimle varoluşa gider.
Saçma , akıldışı olan dünya ile insan bilinci arasındaki kopuştan kaynaklanır.
Varoluş , oğlu babadan da yaşlı bir hale getiriyorsa orada , o hayatta düzenden , uyumadan ne derece bahsedilebilir.
Modern insan hemen hemen kendi yazgısını kendisi belirleyememektedir ve önünde hazır bulduğu değerler doğrultusunda çizilmiş bir yaşamın içinde kendisini buluvermektedir. Doğduğu andan itibaren her ayrıntısı belirlenmiş olan bir yaşam dayatmasında bulur kendini.Gideceği okuldan gireceği sınava seçeceği mesleğe hep belli bir çerçeve içerisinde doğuyor.
“Gerçekten önemli olan bir tek felsefe sorunu vardır, intihar. Yaşamın yaşanmaya değip değmediği konusunda bir yargıya varmak, felsefenin temel sorusuna yanıt vermektir.” (s.21)
-Albert Camus, Sisifos Söyleni
"Kendini öldürmek, bir anlamda, melodramlarda olduğu gibi içindekini söylemektir. Yaşamın bizi aştığını ya da yaşamı anlamadığımızı söylemektir. Ama örneklemeleri fazla ileri götürmeyelim de bilinen sözcüklere dönelim. Yalnızca “çabalamaya değmez” demektir kendini öldürmek. Yaşamak, hiçbir zaman kolay değildir kuşkusuz. Birçok nedenlerden dolayı yaşamın buyurduklarını yapar dururuz, bu nedenlerin birincisi de alışkanlıktır. İsteyerek ölmek, bu alışkanlığın gülünçlüğünün, yaşamak için hiçbir derin neden bulunmadığının, her gün yinelenen bu çırpınmanın anlamsızlığının, acı çekmenin yararsızlığının içgüdüyle de olsa benimsenmiş olmasını gerektirir.
Albert Camus - Sisifos Söyleni s. 23-24
(…) İntiharın başkaldırıdan sonra geldiği sanılabilir. Ama yanlış olarak. Çünkü intihar başkaldırının mantıksal sonucu değildir. İçerdiği razı oluş dolayısıyla, onun tam tersidir. İntihar, sıçrama gibi, en son noktasına götürülmüş kabullenmedir.
Camus'ye göre saçmadan kaçışın iki yolu vardır: "İnsanı ya da dünyayı yok etmek " Bu da intihardan geçer. Camus 'ye gör iki türlü intihar vardır. Fiziksel intihar ve felsefi intihar. Felsefi intihar konusunda Kierkegaard ve Husserl'i de suçlar.Kierkegaard aklı Tanrı'm feda ederken Husserl'de "aklı yuceltmesine karşın onu ideal özlere mahkûm etmiştir.
Absürd insan, yaşamaya değmeyecek bir hayatı yaşanır kılmaya çalışan insandır. Kendini politikacı,sanatçı gibi alanlarda gerçekleştirmeye çalışarak mutlu olmanın yollarını arar. Ama o kendine , başkalarına ve dünyaya yabancı olduğu için yalnızdır,tek başınadır .
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.