Ebu Bekir-i Sıddık radıyallahu anh namazda direk gibi hareketsiz dururdu.
Abdullah b. Zübeyr radıyallahu anh namazda iken yere dikilmiş ağaç dalı gibi sakin ve sabit dururdu.
Seleften bazıları öyle sakin bir şekilde rükû yaparlardı ki kuşlar cansız bir yere konar gibi üzerlerine konardı. (Zebidi, ithâfü's-Sâde, 3/247)