Rousseau’nun, günümüze dek birkaç yazar tarafından da dile getirilen fikrine göre kız çocukları eğitimden bağımsız olarak doğuştan itibaren oyuncak bebeklere, süslenmeye ve konuşmaya meyillidir ancak bu, ciddi bir emekle çürütülmeyi hak etmeyecek kadar çocukça bir fikirdir. Saatlerce oturup çıtkırıldım bakıcıların boş lakırdılarını dinlemeye veya annesinin süslenmesini izlemeye zorlanan bir kız çocuğunun, benzer sohbetleri sürdürmesi sahiden de doğaldır. Yine böyle bir kız çocuğunun annesi ya da kadın akrabalarım taklit etmesi, kendisini süsledikleri gibi oyuncak bebeğini süsleyerek oyalanması -zavallı, masum yavrucak!- kuşkusuz son derece doğal bir sonuçtur.