1950-60 yılları arasında emperyalizme karşı duran devrimci arkadaşlarıyle sık sık tutuklanmış, uzun süre ceza evlerinde yalmış, kendi kuşağı içinde tarifsiz acılara uğratılmış, öğrenimi yarım kalmış, çektirilen acılara rağmen;
hiç kimse her an halkı yaşamasını, yurdunu sevmesini, insan sevgisini, devrimciliğini, barışçılığını yüreğinden sökememiştir. Muhakemeler sonunda beraat etmiş, çektiği acılar yanına ve şiirine ‘kâr’ kalmıştır.
Fikret Otyam