''Ya şimdi, ya da hiçbir zaman'' dostum.
Bir hiçlikte yaşayan, yok olan adamdır, OBLOMOV.
Romanı okurken hiç sıkılmadım, akıcı bir kurgusu vardı açıkçası bitmeyecek bir hikayeymiş gibi hissettim, okurken Oblomov'u o ki hala aklıma geldikçe gülüyorum, biraz da buruk hissediyorum. Bir karakterin bu kadar etkileyeceğini düşünmemiştim. Okumanın en iyi yanlarından biri de bu diye düşünüyorum. Okurken neden bu kadar geç kaldım dedim kendi kendime, galiba her kitabın da bir zamanı varmış, Oblomov'da öyleydi...
