Kitaba başlamadan önce önyargılı yaklaşmıştım. Ama kitabı elime aldığımda, her sayfa çevirişimde o ön yargı kayboldu yerini bir merak doldurmaya başladı. Kitabın son sayfasına geldiğimde birikmekte olan ağlamaklı duygum son sayfasında daha da artmıştı. Sanki o son sayfada büyük bir boşluğa düştüm.
Bir arkadaşlık bu kadar mı içten, samimi ve masum olabilir ?
Bir bakıma da bu kitap sessizliği anlatıyor. Emir'in Hasan'a yapılanlar karşısındaki sessizliği. Hasan'ın kendisine yapılanlar karşısındaki sessizliği.
Ve biz.. Kitabı okurken ki sessizliğimiz..