“Annemin ölümünden sonra ondan kalanları incelerken 1930’larda ve 40’larda, babamla birbirlerine yazdıkları tomar tomar mektupları bulmasaydım, bu kitap kaleme alınmazdı.” diyor yazar sunuş yazısının ilk cümlelerinde. Sonra gerçeklik ile kurgunun bu metindeki izlerini aktarıyor. Annesi, babası, anneannesi ve hatta M. Kemal’in (yaşanmış olaylarla) karakter olarak yer aldıkları bu eserde gerçeklik, kurgunun içine çatlakları kusursuzca dolduran bir sızıntı gibi yerleşiveriyor. Hatta bazı kurgusal karakterler kitabın sonunda daha kanlı canlı kalıyor akılda. Eser cumhuriyetin ilk yıllarından, ilk kuşaklarından başlayarak bugüne kadarki devinimini anlatıyor farklı insanların gözünden. Onların süreç boyunca geçirdikleri değişimler, arka planda Türkiye’nin değişimini de taşıyor. Üstelik bunu yaparken kronolojik bir sıra gözetmiyor yazar. Bırakın bölümler arasını, paragraflar arası bile zamansal sıçrayışlar yaratıyor, ki bu benim Atasü metinlerinde en sevdiğim şeylerden biri. 1930’lar, 50’ler, günümüz, Kore Savaşı, Kurtuluş Savaşı, Dersim olayları gibi pek çok tarihi hadise labirentimsi bir düzleme yayılmış. Bu yazım biçimi de bütünün tadını iyice kuvvetlendirmiş. Kitap aynı zamanda üç isme sık sık vurgu yaparak onlara olan hayranlığı gün yüzüne çıkarıyor: M. Kemal, V. Woolf ve N. Hikmet. Bunun yanında Kemalizmin farklı karakter ve kuşaklar tarafından çeşitli değerlendirmelerini, algılanış biçimlerini de okuyoruz. Arka kapakta “Dağın Öteki Yüzü” ülkemizin edebiyat ufkunda havai fişek gibi patlamadı ancak okuruyla usul usul, uzun soluklu, sağlam bir ilişki kurdu. Böylesi benim için daha güzel. Gösterişten ve gürültüden hoşlanmam; içli ve derin yaşantılardır değerli olan.” diyor yazar. Bir havai fişek gibi patlamasa da daha çok okura ulaşmayı hak edecek kadar değerli bir eser olduğunu düşünüyorum bense.

Dağın Öteki YüzüErendiz Atasü · Can Sanat Yayınları · 2016110 okunma

·

187 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Dilay