Kitaba başladığım andan bitirdiğim ana kadar geçen her sayfada “açlık” hissini iliklerime kadar hissettim. Kitap; çalmadan, çırpmadan, hileye başvurmadan onurlu yaşamaya çalışan, yazdıklarıyla kendini göstermeye çalışan bir genci anlatıyor. Bu gencin adeta damarlarında, zihin dünyasında ve bir türlü doyuramadığı midesinde hissediyorsunuz kitabı okurken. Gazetelere, dergilere yazı yazmaya ve eğer yazıları kabul edilirse karnını doyuracak harçlığı elde etmeye çalışan bir genç bu. Yaşadığı açlık, yaşadığı yoksulluk öylesine çarpıcı ki giyecek başka hiçbir kıyafeti yok, para karşılığı rehinciye bırakabileceği hiçbir değerli eşyası yok, kalacağı hiçbir yeri yok. Hem hiçbir yere ait değil, hem de her yer onun. Eski püskü bir yeşil battaniyesi ve rehinci tarafından kabul edilir de bir kaç kuruş kazanır mıyım diye düşündüğü ceketinin düğmeleri, açlığını gidermek için bulduğu geçici çözümler ve tek sahip oldukları. Bunun yanında kendisine yardım edebilecek kişilerle karşılaştığında, yardım teklifleri geldiğinde dahi kendine dilenci dedirmemek adına ihtiyacı yokmuş gibi davranabilecek kadar gururlu bir genç bu. Aynı zamanda içinde bulunduğu acıklı duruma karşı hem paylaşmaktan geri durmayan hem de ara sıra aklından kötü düşünceler geçse de ruhunu satmayan biri. Tüm sıkıntılarını talihin kötü bir şakası sayan ve yalnızca Allah’ın bu sıkıntısını neden görmediği ile yakınan. Kendi hayatına dair istedikleri ve beklentileri az, karşılaştığı açlık karşısında verdiği tepkiler ise bu durumdaki birinden beklenmeyecek ölçüde naif. Kitap boyunca, “hadi şimdi işler yolunda gitsin de bu açlığı son bulsun” diye diye sayfaları çevireceğinizden eminim. Ama maalesef dünya üzerindeki bu düzen devam ettikçe, dürüst ve ahlaklı bir şekilde hayatına devam etmeye çalışan bir sürü insanın açlık çektiği ve çekmeye devam edeceği gerçeğini çarpıyor kitap acı bir şekilde yüzümüze. Açlığın bir insanın duygu dünyasını, zihnini, hayata bakışını ne kadar çok etkilediğine dair acıklı bir roman elinizdeki. Ve ayrıca açlığın getirdiği fiziksel çöküntüyü de tüm çıplaklığıyla içinde barındırıyor. Hem romandaki karakter bu acı gerçekle yüzleşiyor hem de etrafındaki insanların bu genci gördüğünde verdiği tepki bize bunu anlatıyor. Günlük hayatta böyle nicelerinin yanından geçip gidiyoruz farkında olmadan. Bu kişilerin neler yaşadığını anlamadan ve dahi hayal bile edemeden. Empati geliştirmek adına okunabilecek müthiş bir roman. Okurken çok duygulandığımı, kendi iliklerime kadar açlığı hissettiğimi itiraf etmeliyim. Başkalarının açlığı bizim derdimiz olursa, onların açlığını kendi açlığımız gibi hissedersek anca üstesinden gelebiliriz diye düşünmekten alıkoyamıyor insan kendini. Bu sebeple bu başarılı romanı okumanızı tavsiye ederim. İyi okumalar.

AçlıkKnut Hamsun · Varlık Yayınları · 201727,8bin okunma

·

93 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

MURAT DARIVİRANLI