Bir ruhsal güzellik, bir de duygulara seslenen güzellik vardır. Ama bazı kimseler güzeli tümüyle duygu dünyasına mal ederek ruhsal olan şeyleri ondan büsbütün ayırıyorlar ve böylece dünya, ruh ve güzellik diye iki bölüme ayrılıyor. Ataların: "Dünya'da iki türlü mutluluk vardır: biri vücudun zevkleri sayesinde elde edilir diğeri ruhun kurtuluşa ulaştıran dinginliğine gizlidir" diyen Veda bilgisi bu görüşe dayanmaktadır. Ama bu görüş de ruhsal olan şeylerin, örneğin çirkinlik gibi güzelliğin tümüyle karşıtı olmadığını ama ancak sınırlı bir benzerlik gösterdiğini belirtir. Ruhsal demek çirkin demek değildir ve böyle olmaması gerekir. Çünkü ruh güzelliği tanımak ve ona karşı sevgi duymakla kendi de güzellik kazanır. Bu sevgi de hiçbir zaman yabancı ve umutsuz bir sevgi değildir. Birbirine karşı olan şeylerin bağımlı olduğu çekim yasası gereğince ruhsal olan güzeli, güzel de ruhsal olanı kendisine çeker ve birbirlerinin ilgisinden karşılıklı olarak haz duyarlar. Bu dünya, ruhsal olan şeylerin yalnızca ruhsal şeylerden, güzelliğin de yalnızca güzellerden hoşlanacağı bir biçimde kurulmamıştır. Aksine ikisi arasındaki karşıtlık, hem ruhsal hem güzel olan bir açıklıkla ruhun ve güzelliğin dünya amacını, yetkinliği ve iki bölüm olmayan bir mutluluğun varlığını gösterir.
Sayfa 108Kitabı okudu
·
97 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.