İyi Geceler! Bir komedi hikayesi ile başlayacağımı sandığım, tamamen beklentimin tersine ama beni sonuna kadar esir alan bir kitap okudum. Bunun sebebi Rıfat Ilgaz’ın anıları diyebileceğim bir öykü bütünlüğünün içine çekilmemle beraber onun gülümseten anlatım tarzı da diyebilirim. Olur ya nadir eserlere denk gelirsiniz. Bizim Koğuş olarak da ismini görebilirsiniz, aynı kitaptır. En sevdiği kitabı olduğunu okudum araştırmalarımda ve bunu merak ettim. Tiyatro havasında çok fazla konuşma metni içermesi, bolca eleştiri okumamız ve sağlık sisteminin geldiği durumu yansıtmasıyla da önemi büyüktür. Özellikle doktorların hastalara zerre değer vermemeleri ve sağlık sektörünün ne kadar kötü durumda olduğunu belirtmesi çok önemli. Recep Yazıcıoğlu’nun anlatıldığı ve birçoğumuzun da karşılaştığını düşündüğüm hastane sahnesi gözlerimin önüne geldi. Aynı zamanda şimdi gelinen noktada mükemmel hastaneleri görmezden gelemeyeceğim. Ve yine bununla bağlantılı olarak doktorların şartlarının her zaman iyileştirilmeleri gerektiği, mutlaka kıymetli hissettirilmeleri gerektiğinin bir zorunluluk olduğunu da belirteceğim. Çok güzel hastanelerimiz var ama bunları güzelleştiren sağlık çalışanlarına da emeklerinin karşılığını fazlasıyla vermeliyiz ki bu yapıların bir anlamı olsun. Diye düşünüyorum. Eleştirilerin temeli ise şuradan gelmektedir. Kendisi de verem hastalığına yakalanmış ve hastane hastane gezerek kendine yer aramıştır. Bulduğu yere ise sonradan esprili bir dille anlatım kazandırmıştır. Hangimiz yaşarken bize sinir bozucu gelen olayların üzerinden geçtikten sonra esprili bir dille anlatmamışızdır ki zaten. Bu noktada bulduğu yer, tanıdığı insanlar ve herkesin bir lakabının olması güzel. Askerlik anıları anlatır gibi eğlenceli bir dille anlatmış başından geçenleri. Anlattığı dönemi tanımamız için de adeta bir ışık yahut ayna görevi gördüğünü belirtmemiz gerek yazarımızın. Günümüzde eleştirel bir mizah yapılabilir mi? Sadece soru olarak soruyor ve böylece bırakıyorum. Büyük cesaret isteyeceğini düşünüyorum. Hakaret etmeden yapabilecek ve aynı zamanda güldürebilecek çok az insan var. Örneklersek bir grup vardı ve işi farklı boyuta taşıyıp komik olacağını sandı, sadece kendi düşüncesinden olanlara saygı duyan insanlardı ve başka bir şey üretemedikleri için onlar yok. Diğer grup ise güldürüyor, eleştirisini saygı çerçevesini asla bozmadan ve bir partiye tapar gibi bağlı olanlar hariç her partili güldürebilecek seviyede olduklarını gösteriyor. Onlar ise devam ediyorlar. Bu tamamen üslup ile alakalı bir durum ve onların başarıları daim olsun dileklerimi her aklıma geldiklerinde yeniliyorum. Yoksa yemek yerken kimi seyrederiz, neyi seyrederiz, aç kalırız vallahi. :)))))) Hepimize iyi okumalar dilerim..

PijamalılarRıfat Ilgaz · Sınıf Yayınları · 1973417 okunma

·

234 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sadık Kocak