“Kalbin atışı, kaderin sesidir.” der Schiller. Bazen bir kapı ardındadır mutluluk, öylesine yakın... Ama kapıyı açmak için geç kalırız. Ya da başkasından bekleriz kapının açılmasını. Oysa elimizi uzatsak açılacaktır; sadece bir el uzatımı, sadece bir dokunuş, hepsi bu. Ancak elimiz bir türlü gitmez...