Zihin açıcı felsefi bir kitapla karşı karşıyayız. E, felsefenin alametifarikasıdır ya: soru soruyor ve cevaplar bulmaya çalışıyor yazarımız. “İnsan bilmediği şeyi öğretebilir mi?” “İnsanlar bir öğreten olmadan öğrenebilir mi?” “Herkes bir şeyleri önünde sonunda öğrenebiliyorsa bu zekâların eşitliği anlamına gelmez mi?” vb. sorular. Ve bulduğu cevapların birçoğu da bir hayli ezber bozucu ve kışkırtıcı cinsten. Benim gibi, ezberinizin bozulmasından hoşlanıyorsanız mutlaka bir bakın derim. Mesele şöyle başlıyor: 1800’lerin başında Belçika’da Fransızca okutmanlığı yapma işini üstlenen Joseph Jacotot’un eline bir kelime bile Fransızca bilmeyen bir grup verilir. Talihin cilvesi ki Jacotot da bir kelime bile Flamanca bilmemektedir. Eline şans eseri Telemak’ın çift dilli bir basımı geçer. Öğrencilere bunları dağıtır ve anlamaya çalışmalarını söyler. Onun yaptığı sadece bu kadarıdır. Bir süre sonra görür ki bir öğretmenin yönlendiriciliği, öğreticiliği olmadan salt yazılı metnin matematiğini kavrayan öğrencileri, kısa zamanda okuyup yazabilecek kadar Fransızca’yı çözmeye başlarlar. Bunun üzerine Jacotot’un tepesinde bir ampul yanar ve “Tabii ya!”der. Akabinde “Evrensel Eğitim” adını vereceği ve zihinsel özgürleşme savunan yöntemi geliştirir. Cahil Hoca’nın yazarı Jacques Ranciere de Jacotot’un bu deneyiminden ve kuramından hareketle “öğretici” figürünü ve bir yandan da “otorite”yi sorguladığı bu denemeler bütününü oluşturur. Ranciere, sadece bir eğitim kuramı olarak görmez bunu ve toplumsal hiyerarşiyle bağlantılarını kurar. Kurduğu bağlantılar ve verdiği örnekler gerçekten ilginç ve zihin açıcı. Ben bu tarz metinleri okurken zorlansam da inatla okumayı seviyorum. Çünkü beynimde çaktırdıkları küçücük bir kıvılcım bile hoşuma gidiyor. Bu kitaptaki denemeleri de üst üste değil de diğer okumalarımın aralarına serpiştire serpiştire ağır ağır 10 günde okuyabildim. Bir öğretmen olarak yani bir öğretici ve otorite figürü olarak bu kitabı okuyup kayıtsız kalmak mümkün değil. Bazen “yok artık” deme noktasına getirtse de sizi, felsefi-tartıştıran metinlere ilginiz varsa okuyun derim. Öğreticinin zorunluluğuna körü körüne inanıyorsanız ve insanların zekâlarının eşitliği konusunda bir ön yargınız var ise uzak durun. Çünkü sinirleriniz bozulur. Ezcümle: Ben hocaya hoca demem, hoca cahil olmadıkça.

Cahil HocaJacques Ranciere · Metis Yayıncılık · 20142,297 okunma

·

132 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gorki Okuryazar