Uzun zamandır ilk defa bir kitabı, bir solukta okudum. Keşke biraz daha yavaş okusaydım diyerek başlamak istiyorum.
Bu Hüseyin Nihal Atsız'dan okuduğum ilk kitaptı, son olmayacağına da eminim.
Kitaptan anladığım ve yazar hakkında yazılanları okuduğumda da tasdiklediğim bir şey varsa, Atsız'ın Türklüğü her şeyden önde tuttuğudur. Bu beni rahatsız etmedi çünkü ben hiçbir kitabı didikleyerek, derin derin düşünerek okumam ama belki daha derin düşünen insanları rahatsız edebilir ya da bilmiyorum bana öyle gelmiştir.
Neyse, Murad nam-ı diğer Deli Kurt beni bir tık sinir etti. Ama tam kızamadım da...Çok karmaşık duygular içerisindeyim arkadaşlar. Gökçen kız ve onun hakkında anlatılanlar-efsaneler-beni çok üzdü. Çakır, Evren, Satı Ana ve çok az olmasına rağmen Balaban unutamayacağım karakterlerden oldu.
Bir de savaş sahneleri, ki ben normalde okumayı sevmem böyle sahneleri izlemesi hoşuma gidiyor ama gerçekten güzel ve akıcı yazılmıştı.
Kısacası, spoiler da vermeden bitireyim; gerçekten bir solukta okunan, sürükleyici bir romandı. Ayrıca biraz efsane olsa da Gökçen Kız'ın bile gerçekte yaşamış olması daha da etkileyici kılıyor kitabı. Tavsiye edilir !
