''Seni hiçbir dünya telaşına değişmedim ben. Evlerin ve kalabalığın ağırlığını sana üstün tutmadım. Yoksulluğun acısından hafif bilmedim acını. Yenilen herkesin boğuntusuydu kaybolduğum uzaklık, yüzün her bulutlandığında. Nereye gidersem gideyim seni yürüdüm hep.'' Şükrü Erbaşın okuduğum ilk kitabı ,İnsanın Acısını İnsan Alır . Kitap 3 bölümden oluşan bir deneme metininden oluşuyor. Son bölüm bölümdeki denemelerini şiire, şairliğe bakış açısı, fikirleri ve eleştirilerine ağırlık verilmiş. Yazılarını ithaf ettiği şairlerde vardı . Diğer iki bölümde daha çok hayatın içinden duygular ; Şiir, aşk, acı , yara, gelenek, görenek, saygı, sevgi, geçmiş, gelecek ... yer alıyordu ve okurken hepsini yakından hissediyorsunuz. Benim yoğun bir şekilde ruhumda sardığım duyguyu ise Erbaş şu cümleleri ile ifade ediyor ; "Yalnızlığı ne kadar geniş bir alana yayarsan yay ne kadar uzak bir zamana ertelersen ertele, acısı ve ağırlığı azalmıyor. Çünkü insan, yüreğini göğüs kafesinde yapayalnız taşıyor." Rikkatle tavsiyemdir . Şiirlere tutunun ..gerçek şiirlere "Üç derin yarayla öğrendim, aşkın, ayrılığın ilk adımı olduğunu. Birisi kalbimdedir; dünyaya katacağı bir incelik kalmamıştır. Birisi gözbebeklerimde; hüzünle bakar gençlere. Birisi suyu kesilmiş bir ırmaktır alnımda; yıllardır taşlar ve akar yatağından." ''Ayrılık o küçük ölüm, usta dokunuşlarla bizi büyük ölüme hazırlayan.'' ''Yüzüm biraz çiçeklendiyse sesinin ılıman ikliminden aldı suyunu ve sıcağını. Dizlerinin dibinde yüzünü seyrede seyrede keşfettim bulutları. Gövdeme gömdüğüm tüm kusurlarımı ve iyiliğimi gözlerimin önüne serdin.''

İnsanın Acısını İnsan AlırŞükrü Erbaş · Kırmızı Kedi Yayınevi · 201810,2bin okunma

·

75 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İkrânur