Sontag, “eğer fotoğrafına baktığımız acıya, adaletsizliğe hemen müdahale etme şansımız yoksa fotoğrafların gösterdikleri geçmişte kalmışsa veya olduğumuz yerden uzakta gerçekleşiyorsa bunun ne anlamı vardır?” diye sorar.
Cevabı, düşünmektir; tüm bunların yaşandığı ve yaşanmaya devam ettiği bir dünyada yaşadığımızın farkında olmak, teşhir edilen ya da “ifşa” edilen suçlara sebep olanlar ve bunların nasıl durdurulabileceği üzerine düşünmektir.