Soluksuz okunabilen kısa bir Lou Andreas Salome öyküsüydü.
İçindeki sesi,yaratma dürtüsünü dinleyen Adine’nin ressamlıkla beraber gelişen mutlu dünyasını,bir erkeğe bağlanmadan boyunduruk olmadan kendi özgücü ile ayakta durmasını anlatan şiirsel bir kitap.
Kafka’nın da dediği gibi: eğer okuduğumuz kitap bizi kafamıza vurulan bir darbe gibi sarsmıyorsa, niye okumaya zahmet edelim ki?
Sarsıtıcıydı...
