Merhaba, klasiklere yoğunlaştığım bu dönemde; kaleme aldığı harikulade eseriyle okuma serüvenime sihirli bir dokunuş bırakan yazarımız Ahmet Alperen Özbek eskiye özlem, yitip giden onca güzellikleri ve yaşanmışlıkları öyle güzel betimlemişki inanılmaz bir huzur bırakmaya yetti. Yazarın çok sevdiğim cümlesiyle başlayayım incelememe; '' Bu hayatın birkaç saniyesinde bile ömürler yaşabiliyormuş insan." Eser geçmişe büyük bir özlem duyan " ömür" karakteri üzerinden yolculuk başlıyor. Tren istasyonları, sokaklar, konaklar, köy evleri ve bir nebze birçok gönüle konuk oluyorsunuz. Sonra geçmişi düşünüyor büyük bir hüzün ve özlem peyda ediyor. Çocukluğum, oynadığım oyunlar, sabahın seherinde birbirine seslenen komşuların sesleri yankılanıyor... Geçmişin samimi sohbetleri ve kattığı değerler.. ömür dediğin nedir ki zamanın birer kölesi. Bir tutam özlem, bir tutam hüzün, bir tutam mutluluk, bir tutam geçmiş... Şiirsel ezgi ile ruhsal dinginlik için okunması gereken bir eser. Kaleminize, yüreğinize sağlık
