Anlatamıyorum Sensizliği
Seni özlemek, sensiz olmak nasıl bir şey kendime bile anlatamıyorum ki.
Çaresizce, kelepçe vurulmuş bir umuda bağlanmak gibi sanki.
Ezilen bu ruhumla, ne cehennemde yaşamak ne de karanlıkta kalmak, senin hasretinden daha kötü değil .
Seni özlemek, uykularımdan kaçarak sonsuz uykuya yatana dek beklemek gibi.
Rüyadaymışcasına, sensiz olmak arafta yaşamak gibi, her saniyenin sonsuzluk gibi ilerlediği
Her gece yeniden öldüğüm, her nefes aldığımda canımı parça parça yakan ateş misali.
Amaçsızca sensiz yaşamak, nefes almaktan ibaret olan bir hayat değil mi?
Ruhumun, kalbimin, aklımın, sana, sevgine ihtiyacı varken, aç ve susuz kalmak gibi.
Yalvarırcasına, tüm sesleri duymayı bırakıp, senin sesini ararken, sessizliğin içinde bırakmaya çalışırken debelenmeyi.
Kelimelere küsüp, konuşmayı unuturcasına; sensizlik, yok olup gitmek, benliğini kaybetmek gibi.
Ama hiç biri yine de anlatmaya yetmiyor işte,
Ve ben bu yüzden kendime bile anlatamıyorum sensizliği.
·
63 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.